Gisteren had Winston Gerschtanowitz het genoegen om acht gelukkige bewoners van de Schans in Blaricum te verrassen met een aanzienlijk geldbedrag. Deze groep won gezamenlijk maar liefst één miljoen euro, maar niet iedereen was even enthousiast.
Miljoenenjacht
De Postcode Loterijmedewerkers waren druk in de weer op een kille en regenachtige zaterdagavond in het schilderachtige straatje Schans in Blaricum. Technici installeerden lampen, legden kabels uit en bereidden de camera’s voor. Tegelijkertijd belden andere teamleden aan bij de gelukkige winnaars van Miljoenenjacht, met een smoesje om hun aanwezigheid te verklaren. Rond negen uur werd duidelijk welke bewoners thuis waren en wie niet.
De prijsuitreiking vond plaats tijdens de live-uitzending van het RTL-4 spelprogramma ‘All Against 1’. De regiewagen stond halverwege de straat geparkeerd. Winston Gerschtanowitz merkte lachend op: “Ik heb bijna dezelfde postcode. Alleen kloppen de letters niet. Jammer. Ik woon hier vlakbij, dus dat is lekker handig.”
Schrik
Enkele minuten voordat hij live ging, verliet hij de wagen en klopte aan bij het huis van Wim en Marijke. Het stel zat ontspannen met een glas wijn toen de bel ging. De bekende beelden volgden: de schrik, de verbazing, en de handen voor de mond bij het zien van Gerschtanowitz in zijn opvallende rode jas. Uiteraard vloeiden er tranen van blijdschap toen de cheque van tweehonderdduizend euro tevoorschijn kwam uit de gouden envelop. Wim en Marijke waren opgetogen en zeiden: “Wat een bedrag! Ja, we spelen al jaren met twee loten mee. Nee, we hebben nog geen idee waar we het aan gaan besteden. Maar deze avond kan niet meer stuk!”
Niet nodig
Corry gaf toe: “Ik moet nog even wennen aan het idee. Natuurlijk is het geweldig, een ton, maar eigenlijk heb ik het niet nodig. Ik ga het besteden aan anderen, aan mensen die het echt kunnen gebruiken. En natuurlijk ga ik lekker uit eten met mijn kinderen en kleinkinderen.”
Marjolijn, een buurvrouw, stond enigszins verbaasd. “Ik ga in ieder geval een mooiere vakantie boeken dan ik in gedachten had. Nee, ik ga het niet zomaar allemaal uitgeven. Ik heb volwassen zoons die wel wat hulp kunnen gebruiken op deze huizenmarkt.”